Non, je ne regrette rien.

Muziek is een wereld op zichzelf, met een taal die we allemaal begrijpen, op onze eigen manier.  

Piaf! The Show is, sinds 2015, wereldwijd bekend en zorgde ondertussen al voor een miljoen verkochte tickets. In twee delen van 45 minuten werden we door de hoofdrolspeelster, Nathalie Lermitte, meegenomen door de carrière van Edith Piaf. Deze voorstelling is een hulde aan deze fantastische zangeres. Dat er dus 60 jaar na haar overlijden een show over haar wordt gemaakt, is niet zo vreemd. Edith Piaf, ofwel Edith Giovanna Gassion is een erg belangrijke dame geweest in de muziekwereld. Haar stemgeluid, vriendelijk gezicht en bekende teksten laten nog steeds indruk na. Haar leven was pittig, ze leed aan verschillende gezondheidsproblemen en werd maar 47 jaar. 

De musical werd gespeeld in de Stadsschouwburg in Antwerpen. Deze zaal mocht al heel wat bekende entourages ontvangen. Denk hierbij aan Cats, Les Miserables, The Sound of Music of Grease. Men kan er zo'n 2000 bezoekers ontvangen, maar toch voelt het niet aan als een bombastisch gegeven. De typische rode stoeltjes en de gelaagdheid van de zaal zorgen, voor mij, voor een 'total experience'. 

We werden welkom geheten door het gezelschap in het Engels. De titel van deze musical stond ook in het Engels, echter bleef het bij deze enkele woorden. Uiteraard wist ik dat de muziek van Edith Piaf bestond uit Franse chansons, maar ik had gehoopt dat we toch iets meer ondersteuning kregen in het vertelde verhaal. Mijn kennis van de Franse taal is van basisniveau, maar de communicatie tijdens de show verliep snel en met weinig articulatie, wat maakte dat ik erg weinig begreep. In de chansons kon ik iets beter volgen waarover de tekst ging, maar er ging toch heel wat verloren. Dit vond ik erg jammer en het frustreerde me ook. Tijdens de pauze bleek mijn partner met hetzelfde gevoel te zitten, ze voelde zich teleurgesteld over haar gegeven cadeau. Vol goede moed begonnen we aan deel twee. 

 

Na de pauze leek het begrijpen van het verhaal makkelijker te verlopen. Het is me nog steeds niet helemaal duidelijk of dit komt door het delen van onze ervaring tijdens de pauze of door de gewenning aan de taal. In het tweede deel kwamen er ook meer bekende nummers voor en werd het publiek even betrokken in een 'samenzang-moment'. Tijdens het samen zingen werd het gezicht van Edith Piaf op de achtergrond afgebeeld, dit gaf echt een warm gevoel. 

Indrukwekkend, hoe 60 jaar later, 2000 mensen de woorden van Edith Piaf zonder problemen meezingen. Met haar verhaal, omgezet in muziek, kon ze anderen inspireren. Ik vind het belangrijk dat we deze grondleggers van de muziek kennen en dat we hen meegeven aan volgende generaties. Ik ontmoette in het onderwijs heel wat jongeren en was geïnteresseerd naar de muziek die ze beluisterden. Muziek is een van de media die je gebruikt in de ontwikkeling van je identiteit. Dat zag ik bij de jongeren in mijn klas, ook zag ik dat bij hun voorkeur het tijdperk van de muziek niet zo belangrijk was. Het verbaasde me, eerlijk gezegd, hoe breed hun kennis was. Die kennis ging veel verder dan de ultratop 50. 

In de toekomst wil ik tijdens mijn lessen Nederlands en rooms-katholieke godsdienst ook graag werken met muziek en liedteksten. Het is een breed medium met zoveel vlakken, het kan voor verwoording zorgen, zelfvertrouwen versterken, rust creëren, interpretaties onderscheiden, spel opwekken, verbinden en nog zoveel meer. Muziek is een wereld op zichzelf, met een taal die we allemaal begrijpen, op onze eigen manier. 

Wat brengt muziek jou in je leven? Hoe zou je, als leerkracht, muziek aanbrengen in jouw lessen? 

Inspiratie:

'La vie en rose' omgezet in een letterlijke, Nederlandse vertaling? https://www.youtube.com/watch?v=BR1KNlQi1YE Ook in wetenschappen is dit een optie! Inspiratie nodig? http://www.imuscica.eu/