"Ik durfde niet meer naar het toilet"
Leren lukt enkel wanneer je jezelf veilig en goed mag voelen, anders heb je hier geen ruimte voor.
Diversiteit en inclusiviteit zijn termen waar we de laatste jaren meer van horen. Daarnaast wordt er veel aandacht voor gevraagd. In dit artikel zoomt de auteur in op een enquete die door Çavaria werd afgenomen in 2022. In deze enquete werd er gepeild naar het gevoel van veiligheid bij lgbtq+ leerlingen op school. De cijfers zijn zorgbarend en daarbij niet veranderd ten opzichte van vijf jaar geleden.
Vermijding
Dat leerlingen zelf op zoek gaan naar oplossingen is niet zo vreemd. Zo blijkt uit de resultaten dat de speelplaats, de lessen lichamelijke opvoeding met daarbij de kleedkamers alsook de toiletten plaatsen zijn waar de kans op verbale en fysieke agressie groter is. Een kwart van de leerlingen blijkt zelfs de school te vermijden, te spijbelen.
Onderwijskoepels
Zowel het Katholiek Onderwijs Vlaanderen als gemeenschapsonderwijs GO! betreuren deze resultaten. Het blijft een belangrijke taak om te streven naar een basishouding die openstaat voor diversiteit, die breder is dan enkel gender en seksuele oriëntatie. Dit streven is niet enkel gericht naar leerlingen, maar ook naar leerkrachten. Een groot deel van de leerlingen geeft aan dat leerkrachten zelden tot nooit ingrijpen bij ongepaste opmerkingen. Volgens Pieter-Jan Crombez van Katholiek Onderwijs Vlaanderen het gevolg van onzekerheid.
Ondersteuning
Eef Heylighen van Çavaria geeft aan dat scholen waarin iedereen zichzelf kan zijn, duidelijk positiever worden ervaren door leerlingen. Hiervoor moeten scholen genoeg ruimte alsook stimulansen krijgen om te werken aan een lgbtq+-vriendelijke school. Sensoa is op dit moment een samenwerking die scholen ondersteunt bij seksuele voorlichting en een inclusief beleid. De Vlaamse overheid en de onderwijskoepels zullen hiervoor in dialoog moeten treden, evalueren en bijsturen.
Nuancering, relativering of minimalisering?
Vlaams minister van Onderwijs, Ben Weyts blijkt de bevraging met een korreltje zout te nemen. Hij stelt dat er wel voldoende begrip en gevoeligheid is voor deze onderwerpen op school en dat er blijvend aandacht moet besteed worden aan het onderwerp. Daarnaast geeft hij aan dat Çavaria de alarmerende cijfers voornamelijk te kennen geeft omdat zij dit zo belangrijk vinden. Ik moet zeggen dat ik even moest slikken na het lezen van deze alinea in het artikel. Ik hoop dat onze overheid zich te alle tijden inzet om polarisatie tegen te gaan. Bij de uitspraak van Weyts voel ik vooral een minimalisering van de resultaten, wat erg jammer is.
Welzijn
Dat deze situaties schadelijk zijn voor onze leerlingen lijkt me wel duidelijk. Naar school gaan is meer dan kennis verwerven. Leren lukt enkel wanneer je jezelf veilig en goed mag voelen, anders heb je hier geen ruimte voor. Het lijkt me evident dat elke school streeft naar welzijn voor elke leerling en dit in haar visie vermeld heeft. Het is een basisrecht om te mogen zijn wie je bent.
Regenboogvlag
De regenboogvlag hangt op heel wat scholen te wapperen, althans toch op dagen waarin deze onderwerpen meer in de kijker komen te staan. Denk hierbij aan 17 mei, de Internationale Dag tegen Homofobie, Bifobie, Transfobie en Interseksefobie of 11 oktober, Coming- Outdag. Enkel dan inzetten op deze thema's is veel te weinig. Elke leerling verdient een school waarin leerkrachten gevormd worden om te leren omgaan met deze thema's. Alles begint opnieuw bij kennis en de juiste ondersteuning. Zo kunnen we samen werken aan een inclusief beleid, gericht op een open houding voor alle vormen van diversiteit waarin elke leerling zichzelf mag zijn.
Het artikel kan je hier terugvinden.
Dag Melissa!
BeantwoordenVerwijderenOp de een of andere manier kon ik dankzij de titel al raden waarover je post zou gaan: zo herkenbaar is het thema.
Diversiteit en inclusiviteit is een zeer hedendaags fenomeen waar helaas nog overheen wordt gekeken. Zo kan ik meespreken over het feit dat er toch veel leerkrachten zijn die ervoor kiezen om te zwijgen in plaats van een tussenkomst te maken wanneer er duidelijke haat wordt geuit tegenover lgbtq+-leerlingen. Wel merk ik dat er al veel meer wordt verzet tegen racistische uitspraken, wat zeker al vooruitgang is, maar daarom is het net jammer dat we nog achterlopen op de inclusiviteit betreffende gender en seksualiteit. We willen immers dat *iedereen* zich goed voelt, niet?
Daarom heb ik ook zo mijn twijfels bij de woorden van Ben Weyts. Je kan dan wel zeggen dat het belang van die statistieken wordt vergroot omdat een organisatie als Çavaria daar net om geeft, maar als zij niet hun best doen om onze aandacht erop te vestigen, wat dan? Zelfs al geeft het een vertekend beeld; het neemt niet weg dat de realiteit voor een groot deel lgbtq+-leerlingen niet aangenaam is.
Tof dat jij hier over schreef! Het was weer een leuke post.
Vriendelijke groetjes
Joren