Over hoe oudejaarsnacht op rode fluwelen stoelen niet (zo) overroepen bleek

 Over hoe de oudejaarsnacht doorbrengen op rode fluwelen stoelen niet (zo) overroepen bleek. 

Zijn jullie klaar voor een zogenaamde 'unpopular opinion'? Oké, hier gaan we.

 
Ik, Melissa Visser, vind oudejaarsnacht overroepen. Sorry, maar dat vind ik écht. Ik ben me ervan bewust dat anderen hier helemaal anders over zullen denken. Het is ook niet dat ik het nog niet probeerde. Ik deed echt mijn best. Elk jaar opnieuw probeerde ik een andere invulling, maar helaas vulde het nooit echt mijn verwachtingen. Als kind bracht ik oudejaarsnacht door bij mijn grootouders met mijn ouders en broer. Ik herinner me hoe ik erg veel moeite deed om de jaarwisseling bewust mee te maken en hoe die altijd anders dan verwacht uitdraaide. Mijn kinderen verbleven dit jaar bij hun vader en daarom besloten we het eens anders aan te pakken. We besloten op zoek te gaan naar een rustige budgetvriendelijke activiteit in de buurt. 

Oké, vergeet in de laatste zin 'budgetvriendelijk' en 'in de buurt' even. Op 31 december bleek de wereldberoemde opera Salomé te spelen in het operagebouw van Antwerpen. Ik probeerde mijn verwachtingen onder controle te houden en zocht een gepaste opera-outfit. (mission failed) Voor we het wisten hadden we tickets op het zijbalkon en droomde ik van rode fluwelen stoeltjes en een operakijker. Gelukkig ging er wat tijd overheen en kon ik dus de impulsieve aankoop van nog impulsieve accessoires uitstellen. 

Oudejaarsavond brak aan en we maakten ons klaar om naar de opera te vertrekken. Mijn outfit was niet echt 'winter-proof' en nog minder 'openbaarvervoerproof', maar gelukkig wel klassevol. De gouden deuren van het operagebouw openden om stipt 19u. We kozen ervoor om al iets vroeger te komen, omdat er nog een korte informatielezing gegeven zou worden voor de opera effectief begon. Dit was erg interessant. Op de repeterende klanken van het live-orkest kregen we de motieven van de auteur en regisseur te horen. Verder werden enkele bijbelfragmenten toegelicht en gekoppelde aan actuele thema's. 

Salomé is een operastuk van Strauss, dat in het verleden al heel wat stof deed opwaaien. Strauss baseerde zich op het theaterstuk 'enfant terrible' van Oscar Wilde. Het vertelt het verhaal van een jonge vrouw die in de evangeliën van Matteüs 14 en Marcus 6 voorkomt, maar daar nooit bij naam werd genoemd. Flavius Josephus was de eerste die haar bij haar eigennaam noemde: Salomé. In dit toneelstuk vraagt tetrarch Herodes Antipas aan zijn stiefdochter Salomé om tijdens een feest voor hem te dansen. Wanneer ze dit doet, mag ze verlangen van hem wat ze ook maar wil. Salomé zegt toe en danst de dans van de zeven sluiers voor hem. Daarop eist ze, mede op aanvraag van haar moeder Herodias, het hoofd van Johannes De Doper. In het stuk komt het vurig verlangen van Salomé om Johannes de Doper te zoenen erg naar voren. Johannes, voorgesteld als onheilprofeet, wordt vanwege 'hate speech' gevangengenomen in de kerker van het kasteel. In het stuk zie je het constante aantrekken en afstoten van dit turbulent proces. 

Dan was het tijd om op zoek te gaan naar onze zitplaatsen. Een houten deurtje werd geopend door een zaalmedewerker. Je raadt nooit wat ik daar zag: rode fluwelen stoelen! Mijn hart maakte een sprongetje. Een van de stoelen die we boekten, was aan een goedkoper tarief. Op deze plaats had je dus iets minder zicht. Toch was dit geen groot probleem gezien we de stoelen nog konden verschuiven. Dat was trouwens ook handig voor mijn meterslange benen. Op de foto hiernaast zien jullie de prachtige vormgeving van de zaal. Het orkest zien jullie onder het podium blinken. Boven het podium zien jullie de ondertiteling. Gezien het stuk in het Duits gezongen werd, was dit wel erg handig. Wanneer het balkon volzet was, werd het houten deurtje gesloten. Spannend, daar gaan we! 

Tijdens het stuk was het verboden om beeldmateriaal te maken. Eerlijk gezegd was ik zo in de ban van het stuk dat dit het laatste was waar ik mee bezig was. Neem het in de ban zijn van gerust serieus. Allereerst creëert de live muziek met daarbij de uitmuntende zang een constante sensatie voor oog en oor.  Daarnaast was het decor echt hoogwaardig qua techniek. Het decor draaide doorheen de scènes en 

sloot daarom zo goed aan bij elk fragment van het verhaal. 

Leuk om te weten: de zang van de acteurs werd niet versterkt! 

Herinneren jullie de teleurstellende opera-ervaring van Gert nog? Ik had hem beloofd verslag uit te brengen nadat ik de voorstelling had gezien. Ik kan hem alleen maar motiveren om het opnieuw een kans te geven. Zijn ervaring bewijst dat veel opera's verkocht worden als opera's, maar dat dus niet altijd zijn. 

Mocht je zin hebben in een hoogstaande opera-ervaring, kan ik een opera in een erkende operazaal aanraden. Hier vind je alvast het programma van Opera Ballet Vlaanderen in Antwerpen en Gent voor de komende periode.