‘Juiste informatie én een krachtig signaal’: Groen wil genderdiversiteit opnemen in Vlaamse leerplannen

Zijn we klaar voor het Regenboogplan?

Vorig semester schreef ik een blog naar aanleiding van de resultaten die uit de enquete van Çavaria naar voren kwamen. Uit deze resultaten bleek dat 6 op 10 leerlingen die zich als lgbtqia+persoon identificeert zich niet veilig voelde op school. Weten jullie nog dat meneer Weyts deze resultaten minimaliseerde? Politiek partij Groen gaat aan de slag met deze resultaten en dient een voorstel in dat veel verder gaat dan het onderwijs. Ze pleiten voor een verankering van lgbtqia+-rechten in de grondwet. 

'Vreugdedansje'

Daar ben ik weer... 

Nieuwe minimumdoelen rond gender en seksuele oriëntatie en genderinclusieve toiletten, daarnaast communicatie in genderinclusieve taal, allemaal in functie van een veilige schoolomgeving. Dit klinkt voor mij als muziek in mijn oren, maar wie moet die info gaan geven? Volgens het artikel wil men ook meer aandacht voor bovenstaande thema's in lerarenopleidingen en bijscholingen. Opnieuw, muziek in mijn oren, maar wie moet die info gaan geven? Op het einde van het artikel lees ik dat deze plannen een reactie bieden op de voorstellen van Vlaams Belang rond gender. Zij willen inzetten op 'een meldpunt woke om de student te beschermen tegen excessen'. Wie moet waarvoor beschermd worden? 

Vorig jaar werkte ik als leerkracht op een secundaire school in Turnhout. Ons publiek was heerlijk gevarieerd, op allerlei vlakken. Tijdens de les agogisch handelen, in het vierde middelbaar arbeidsfinaliteit, kwam het thema 'regenboog' voorbij. Mijn beeld van 'een respectvolle houding voor iedereen' dat ik in mijn hoofd gemaakt had voor de gemiddelde 16-jarige uit Turnhout werd staalhard doorboord. Ik besloot het thema vroegtijdig te beëindigen en droop teleurgesteld af naar de leraarskamer. Voor mijn vertrek uit het lokaal vroeg één van mijn leerlingen: "Mevrouw, ben jij eigenlijk lesbisch?". Ik gaf hem terug dat na het voorgaande gesprek ik geen veiligheid voelde om ook maar iets over mezelf te vertellen, ongeacht mijn geaardheid. Mijn collega's schrokken van mijn verhaal en leken geen antwoord te hebben op deze situatie. Een collega die hetzelfde vak gaf in een andere klas zei me dat ze wel begreep dat dit me aangreep gezien mijn geaardheid. Hierdoor was ik nog meer verward dan na het gesprek met de leerlingen. Dagenlang dacht ik na en besloot uiteindelijk een project op te starten omtrent dit onderwerp. De presentatie van het project viel op IDAHOT. (international day against homo- and transphobia) Ik was trots. De houding van een aantal leerlingen was compleet veranderd doordat ze zelf konden nadenken over dit thema. Een ander deel van de leerlingen gaf aan ze iets bijgeleerd hadden. Belangrijker was dat al mijn leerlingen respectvol konden spreken over deze thema's. 

Even terug naar die collega, die begreep waarom ik me zulke thema's aantrok. Ook zij leerde bij door dit project en bedankte me hiervoor. De rechten van al onze leerlingen en van alle mensen in de wereld zouden ons allemaal moeten aanbelangen. Het is niet erg dat je nog te weinig informatie hebt en je je soms onzeker voelt over hoe je deze thema's kan aanbrengen aan leerlingen. Ik ben benieuwd hoe Groen deze brede vorming ziet binnen onze onderwijsinstellingen. Verplichte vormingen zoals bij de lancering van de chromebook of gaan ze voor een vrijblijvend aanbod voor iedereen die het thema aanbelangt en zin heeft in deze bijkomende vormingen? 

Ik denk dat het belangrijk is om het moreel kompas van leerlingen aan te spreken en te verbreden. Goed nieuws, dat kunnen jullie allemaal! Laatst werd ik gevraagd om te spreken over seksuele diversiteit en identiteit op de school waar ik vorig jaar les gaf. Gezien ik als spreker aanwezig was, mochten de leerlingen hun vragenstroom op me afvoeren. Wat een heerlijk moment! In de pauze sprak een leerling me aan. Ze had duidelijk al wat vraagstukken omtrent haar identiteit doorlopen en zei dat ze op dit moment geen nood had aan een identificering van een label, maar het moeilijk vond om haar vader te vertellen dat ze waarschijnlijk niet met een jongen naar huis zou komen. Ze wist heel goed hoe ze dit tegen haar vader moest zeggen en had gewoon nog wat bemoedigende woorden nodig. Die gaf ik haar en met een smile tot achter haar oren liep ze het lokaal uit. Laat we onze jongeren ondersteunen met juiste informatie en hen op de plek waar ze acht uur per dag leven omarmen in hun eigenheid. 

Heb jij het idee genoeg informatie te hebben over bovenstaande thema's en zou je zelfstandig op zoek gaan naar vormingen om je hierover bij te scholen? 

Het volledige artikel vind je hier. 

Wil je meer informatie over de eisen die Çavaria, als strijder tegen discriminatie opstelde in de aanloop naar de verkiezingen van 2024? Hier kan je alles vinden.