Luc Hanegreefs - Ik zal op je wachten

        

Oorlog, hoop en verbinding in een reis doorheen de tijd. 

Luc Hanegreefs is een Belgische auteur die zich richt op kinderen, jongeren en volwassenen. In het verleden was hij journalist bij VRT, VTM en De Tijd. Op dit moment is hij docent aan de PXL Hogeschool in Hasselt in de opleiding Journalistiek. Hanegreefs schrijft graag historische verhalen, met zijn boek 'Volle Maen' werd hij in 2019 genomineerd voor de Thea Beckmanprijs. Dit is een jaarlijkse wedstrijd die zich richt op het beste historische jeugdboek. De boeken van deze schrijver zijn steevast terug te vinden in de lijst van de Boektoppers en de Leesjury. 

Het verhaal start in het Engelse dorpje 'Shipton Heath' in Norfolk. We ontmoeten twee hoofdpersonages die, ondanks hun leeftijd, heel wat gemeen hebben. Enerzijds leren we de 16-jarige Jen Burton kennen die alleen met haar moeder leeft nadat haar vader, een soldaat, niet terugkwam van een militaire missie. Daarnaast, Berenice Everson, een 92- jarige dame die ondertussen in het plaatselijke woonzorgcentrum verblijft. Een schoolopdracht brengt hun verhalen samen, in meerdere interviews vertelt Berenice over haar leven in de oorlog en de liefde die ze toen deelde met een jonge soldaat, Weston. Alhoewel de jonge Jen in eerste instantie met lange tanden start aan de opdracht, wordt ze steeds geïnteresseerder in het verhaal van Berenice. Ze bouwen samen een verhaal en een band op. 

De illustrerende schrijfstijl van Luc Hanegreefs zorgt ervoor dat je als lezer mee mag kijken, toch laat hij voldoende ruimte ter invulling. Het is interessant hoe we steeds doorheen de tijd reizen in dit verhaal. Dit maakt wel dat wanneer je het boek vaak weglegt, je even moet oriënteren om opnieuw in het verhaal terecht te komen. De terugkerende elementen in het verhaal zorgen voor een gevoel van herkenning en verdieping. Ik denk hier aan de ronkende motoren van vliegtuigen, het kunstwerk van de rouwende vrouw als ontmoetingsplaats, maar ook de beschrijving van de angst die de jonge soldaten voelen bij een nieuwe missie en de leegte wanneer de strobedden werden geruimd nadat broeders niet terugkeerden. 

Het thema oorlog is ook vandaag een actueel gegeven. De titel is hier de nagel op de kop, er zijn zoveel mensen die op iemand wachten. De lege stoel aan de tafel, angst bij vertrek, de hoop dat het anders zal lopen en dat alles een vergissing is. In het verhaal voel je ook deze dualiteit van Kerstmis vieren in een tijd van zulk groot leed. Ik heb het verhaal zelf gelezen in de voorbereidingstijd van de feestdagen, een tijd gevuld met warmte, hoop en verbinding. Daarnaast het gruwelijk leed in de rest van de wereld voor zovele mensen, dat voelt zo onrechtvaardig. Het maakt me boos en het geeft me een enorm gevoel van machteloosheid. Onrecht belangt ons allen aan en we mogen onze ogen hiervoor nooit sluiten. 

Die verantwoordelijkheid en machteloosheid kunnen we op school met leerlingen bespreken. Onze klassen bevatten diverse jongeren met nog diversere verhalen. Deze thema's zijn vaak beladen en een uitdaging om als leerkracht aan te halen. Ik denk dat het daarom belangrijk is om je leerlingen al vanaf het begin van het schooljaar te leren kennen, betrokken te zijn. Daarnaast ook weet te hebben van wat er in de wereld gebeurt om zo ruime informatie aan te bieden over heden en verleden. Het gebruiken van leeslijsten met onder andere maatschappelijke thema's en historische verhalen, als laatste uiteraard de recente actualiteit in lessen gebruiken. Zo kunnen we leerlingen leren hoe ze vanuit inspirerend burgerschap hun mening kunnen vormen, reflecteren op verschillende situaties en hun steentje kunnen bijdragen aan een inclusieve maatschappij. 

Stond jij tijdens de voorbije feestdagen stil bij de situatie in de rest van de wereld?